Mixed feelings
28 mei 2015
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
He dutchies!
Op dit moment zit ik in het tweede (van de vier) vliegtuig onderweg naar huis! Dit gaat een lange reis worden dus heb ik besloten om onderweg weer een blog voor jullie te schrijven. Sind mijn gezin
weer naar NL vertrokken is, is d'r een hele hoop gebeurd. Ik hoop dat mijn memory nog goed is. Normaal kijk ik in mijn agenda wat ik allemaal heb gedaan, (ik hou alles bij,) maar die ligt nu onder
in het ruim.
Een van de leukste dingen hier die ik heb mee mogen maken was "Senior Awards Night" en natuurlijk GRADUATION!! Senior Awards Night is de avond voor Graduation. Helaas mochten de exchange students
op onze school niet deelnemen aan beide evenementen. (Stomme regel van de schoolboard.) Wel kregen we op Awards Night een speciale reserved row. Het was held in het auditorium en we mochten
helemaal vooraan zitten. De seniors kwamen in cap en gown op en namen plaats op het podium. Op deze avond werden de scholarships en andere prijzen bekend gemaakt. De volgende dag ging ik samen met
Anouk mee naar huis. Die avond zijn we samen naar Graduation gegaan. We waren tamelijk vroeg en zaten d'r goed voor. Graduation zelf was minder "groot" dan ik had verwacht en na een uurtje waren we
dr dan alweer door heen. Stiekem baalde Anouk en ik als een stekker dat we zelf niet mee mochten lopen, maar het was toch heel leuk. Het is raar om de mensen die een jaar lang bij je in de klas
hebt gezeten, en inmiddels toch wel een goede band mee hebt te zien slagen. Daarna was het toch wel even slikken want na graduation moest er al afscheid worden genomen van al onze senior vrienden
die nu niet meer met ons de laatste twee weken naar school zouden gaan.
Die avond bleef ik bij Anouk logeren, want de volgende ochtend zouden we samen gaan tuben! Anouk d'r hostmoeder bracht ons naar het lake waar Kaylie, Lindsey en Kaylie haar ouders en nephew al op
ons stonden te wachten. We konden met drie tegelijk op de tubeband. Het was echt super gaaf! Kaylie dr vader bestuurde de boot en ging echt als een gek heen en weer om ons er af te laten vallen. De
band is zelfs een keer over de kop gevlogen! Dit was echt een van de gaafste dingen die ik hier gedaan heb, we hebben zoveel gelachen!! Die avond zijn we nog met z'n allen uiteten geweest en kregen
we echt een mega chocolade dessert, jammie!! Vervolgens werd ik weer op gehaald door mn host mama. Allie en ik besloten toen ter plekke om bij Maelee te gaan logeren, dus mijn logeertas kon weer
mee voor een volgend avontuur. Naja avontuur..., we hebben tot 3 uur in de nacht Call of Duty gespeeld en Netflix gekeken.
Verder ben ik ook nog naar een "speciale" graduation geweest. Maelee, mijn oudste hostzus heeft homeschooling gedaan en zou haar diploma krijgen. Het was maar een kleine bijeenkomst, maar verder
erg leuk. Achteraf zijn we nog gaan avondeten bij Buffolo Wild Wings, erg lekker, maar ook erg spicy!
Op mijn laatste schooldag kreeg ik als "verassing" alsnog een Cap en Gown om als souvenir mee naar huis te nemen. Naja, niet helemaal gekregen, het koste (mijn ouders) nog wel even 75 dollar maar
deze kans kon ik niet laten liggen. Deze schooldag was het begin van de "rare" dagen... Het is het eind van je jaar en je weet dat je gedag moet zeggen, dat de gezichten die je dagelijks voorbij
zag komen in de hallway en je klasgenoten niet meer zal zien. Je weet wel dat het eraan komt, maar je beseft het niet. Mensen die je spontaan beginnen te knuffelen, foto's met je maken alsof je
wereld beroemd bent of een traantje moeten weg pinken. Het is zo raar, maar everything comes and goes...
Die middag zijn Anouk, Lindsey en ik naar Kaylie d'r huis gegaan. We gedroegen ons als baby's en hebben met nerf pistolen door het huis gerend, twister gespeeld, pizza's gemaakt en tot slot nog
nacht gezwommen. (Kaylie heeft een zwembad in d'r tuin.) Daarna nog een High School Musical movie marathon gehouden waar ik al snel als een blok in slaap viel. De volgende ochtend nog wafels
gebakken, op fourwheelers (quads) gereden en levensweg gespeeld. Lindsey bracht me daarna terug naar mijn eigen gezin. Dat was wel even slikken, Lindsey en ik zijn heel close geworden dit jaar en
dit was het moment om afscheid te nemen... Lindsey ging namelijk met haar gezin op vakantie en zou terug komen wanneer ik al weg ben...
Mijn laatste weekend hier in de USA was een van mn lievelings weekenden. Die zaterdag ging ik naar het huis van Dauzat (soccercoach/ lerares engels). Ze hadden een crawfishboil en hadden me
uitgenodigd om nog wat leuks te doen voor ik wegging. De kreeftjes gingen levend de pot in! Ik heb zelfs nog (levende) kreeften vast gehouden en daarna lekker opgesmult (toen waren ze niet meer
levend.) Ze hadden een grote waterslide gehuurd, geweldig! Helaas had ik geen zwemkleren mee, maar zo'n speelding haalt toch het kind in me naar boven en ik kon het niet laten om met kleren en al
er toch vanaf te gaan. De volgende dag mocht ik een paar vriendinnen uitnodigen en hadden we een bonfire en barbecue at the house. We hebben heel de middag buiten watergevechten gehouden en daarna
opgewarmd voor het bonfire. Helaas ook die avond moest ik weer afscheid nemen van een aantal goede vrienden, blijft moeilijk.
De laatste 3 dagen ben ik vooral met mijn gezin hier gebleven en heb geprobeerd zoveel mogelijk tijd met ze door te brengen. Er werd gelachen, gehuild, gegrapt, veel foto's gemaakt en ingepakt. De
tijd is werkelijk voorbij gevlogen! Gister avond heb ik nog een laatste avondmaal gehad met mijn gezin hier in hun lievelings restaurant en vannochtend moest ik d'r dan toch echt aangeloven... Met
pijn in mijn hart heb ik afscheid moeten nemen van de mensen die eerst totale strangers waren en nu heel veel voor me betekenen. Op het vliegveld werd ik opgewacht door een grote groep vrienden en
leraren. Na een moeilijk afscheid werd het toch tijd om te gaan. Gelukkig vlieg ik samen met Anouk en heb ik iemand op deze "pijn" maar ook "excitement" mee te delen. Inmiddels was iedereen al aan
boord. Onze namen werden omgeroepen om in te stappen en de security mensen kwamen ons halen. We konden maar geen afscheid nemen, het idee dat je niet weet wanneer je iedereen weer ziet is echt
hartverscheurend en het is zo moeilijk om van zoveel mensen tegelijk afscheid te nemen. Uiteindelijk zijn we letterlijk en figuurlijk door de security heen geduwd. We waren zo laat dat die mannen
zeiden dat we maar snel door moesten rennen, broek riemen omhouden, gewoon gaan. Met pijn in mijn hart dat vliegtuig ingestapt waar allemaal pissige mensen je aankijken. ("Zij is dus de reden dat
we zo laat zijn").
Na een korte vlucht van 1.5 aangekomen op Houston, waar we na een kleine vertraging in konden stappen in ons tweede vliegtuig naar Chicago. Hierna volgt Londen nog als stop en dan: AMSTERDAM!
Morgen land ik om14:05Nederlandse tijd op Schiphol en kan niet wachten om iedereen weer te zien!!
Tot snel!
Liefs uit het vliegtuig,
Manon.
Reacties
Reacties
29 mei 2015, 05:36
Super story weer !
Je hebt zoveel meegemaakt en als je dit leest voel je echt wat je schrijft. Papa is zo ontzettend trots op jou.
Ik draai me om, slapen is zo heerlijk als je weet dat je elke 4 seconden een kilometer dichterbij bent xxx
29 mei 2015, 07:22
Ik krijg er tranen van in mijn ogen, zo levensecht beschreven, ik zie het helemaal voor me! Je hebt ook zoveel meegemaakt! Een ervaring die je de rest van je leven meeneemt! En nu echt dan onderweg naar huis! Nog wel een hele reis maar WELKOM terug in Nederland!! Tot gauw!
29 mei 2015, 08:01
Ik krijg er ook tranen van in mijn ogen, moeilijk afscheid nemen.... Maar, aan de andere kant van de oceaan wachten ook weer veel lieve mensen! goede reis en tot snel ziens.
29 mei 2015, 11:31
JE BENT ER BIJNA!!!!!!!!!!!!! Ik ben een beetje enthousiast. Ik hou zoveel van je. En tot zo xxx
29 mei 2015, 17:56
Als het goed is gegaan en je veilig bent geland, heb je vast de hele middag met iedereen geknuffeld....Welkom in Nederland Manon
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!