Hoihoi!

Hierbij weer even een berichtje uit Amerika! Het is inmiddels al midden oktober en dat is goed te merken! Alle griezel dingen zijn uit de kast getoverd voor Halloween. Toen ik laatst de schoolbus naar huis nam reden we heel de wijk door. Steeds even stoppen, kind er uit en hup door naar het volgende huis. Ik ben een van de laatste die uit de bus stapt, maar dat maakt niet uit. Het is geweldig om naar buiten te kijken. De omgeving hier is zo anders dan thuis! Heel veel bomen en groen, er lopen random herten, wasberen, eekhoorns en noem het maar op over en naast de wegen en je kan naar alle huizen kijken die in halloween-stijl versierd zijn. De een nog gekker dan de ander. Af en toe wordt je dan wakker geschud door een hobbel in de weg. Ookal is Halloween pas op 31 Oktober, denk ik dat ik het engste in mijn leven al meegemaakt heb. Afgelopen vrijdag ben ik na school meteen mijn logeerspullen in gaan pakken en naar Anouk vertrokken. We zijn toen met haar 2 zussen en haar moeder naar de Tree Farm Massacre in Leesville geweest. Nu zullen jullie vast denken “hé, wat is dat?’’ Nou geloof me dat wil je niet weten. Ik dacht dat het mijn dood werd! Leesville is bijna 2 uur rijden weg, we vertrokken iets na 7’en in de avond. Onderweg nog een hamburger stop gemaakt bij Sonic en een plasstop bij het benzinestation, en toen was het zo ver… Ik had al veel verhalen gehoord en gelezen over de Tree Farm Massacre en ik was dan ook doodsbang. De Tree Farm Massacre is een soort mega groot spookhuis. Er zijn allemaal acteurs die je laten schrikken en je moet een heel parcour afleggen. Je mag er niet in als je hartklachten hebt, je moet minimaal 15 jaar oud zijn en voordat je een kaartje mocht kopen moest je ondertekenden dat je agreed met het feit dat de acteurs jou wel mogen vastpakken en aanraken, maar jij hen niet. (Toen ik dat ondertekende heb ik expres mijn naam fout gespeld zodat ik in geval van nood alsnog kon terug slaan.) Nadat we allemaal een kaartje gekocht hadden en in de rij stonden besefte ik pas echt wat ik ging doen en sloeg de angst toe. Ik was het spookhuis nog niet in en ik stond al te rillen op mijn benen, en om het nog gekker te maken: te huilen! Toch wou ik geen afhaker zijn en ben ik dapper het bos in gegaan. We liepen met een groepje van 7 mensen, inclusief ik. Het was pikkedonker en je zag geen hand voor ogen. Na een tijdje door het bos te hebben gewandeld stond daar het eerste optakel: een grote gele schoolbus! Aan de achterkant was de emergencydoor open en daar moest je een voor een doorheen. Binnen in de bus was het pikkendonker, dus je wist al dat je iets te wachten stond… Eerst weigerde ik om naar binnen te gaan, maar opeens kwam er links van me een grote gorilla uit de bossen gerend die me probeerde vast te grijpen en toen ik een stap naar achter deed stond daar opeens een clown! De enige weg was er dus recht doorheen. Eerlijk gezegd weet ik niet eens meer zo goed wat er gebeurde. Ik had mijn ogen stijf dicht geknepen en probeerde zo snel mogelijk aan de voorkant die bus weer uit te komen. Ik hoorde onderweg geschreeuw en gesis van “monsters” in die bus, en ik voelde mensen me vastpakken, maar het enige wat ik dacht is: doorlopen. Oke dat was dus pas het eerste onderdeel en die was al vreselijk! Eenmaal iedereen veilig aan de andere kant van de bus en van de schrik bekomen liepen we verder door het bos. Anouk aan de ene kant van me en Vikki aan de andere kant. Beide hadden ze me goed vast. We liepen een poos verder en alles ging goed, tot ik op een gegeven moment dacht, “van wie is die vijfde hand op mijn schouder?” Was er een behaard monster stilletjes uit de bomen achter ons geslopen en met ons meegegaan! Oké ik merk nu al dat dit verhaal veel te lang wordt en ik moet nog zoveel zeggen! Dus ik probeer het snel even intekorten. Er waren nog meer dingen onderweg in het parcour waarvan ik zowat in mijn broek piste, maar 1 moet ik echt nog even kwijt! Het was het derde huis ofzo waar we ingingen. Het begon wel oké, maar al heel snel veranderde het in een disaster! Het licht was een heel scherp wit knipperlicht. Hierdoor leek alles in slomotion te gaan en kon je heel slecht zien, de gangen waren heel smal en we pasten niet naast elkaar. Zodra we de hoek om zijn horen we opeens kettingzagen en komen er een stuk of 4 mannen met maskers en kettingzagen (die aanstaan) achter ons aan dat huis in rennen. Wij gillen en in paniek rennen. Voel ik opeens zo’n zaag tegen mijn been. Nog meer paniek! Daarna weet ik eigenlijk niet meer zo goed wat er is gebeurd. Ik ben hard tegen een muur aangerend, waarbij mijn hoofd een flinke klap heeft gehad. Ik weet ook niet meer hoe ik buiten terecht kwam uiteindelijk. Ik was als een van de eerste buiten en Vikki moest weer terug naar binnen om de rest te halen, want sommige waren gepakt door de kettingzaag mensen. Uiteindelijk toen iedereen buiten was kwamen die mannen ook naar buiten en gingen als gekken met die zagen om ons heen rennen. Uiteindelijk vroeg de moeder van Anouk of ze even dr zaklamp op haar mobiel mocht gebruiken aan die mannen om naar mijn cheek te kijken. (Je mag geen licht aanzetten.) Uiteindelijk was het goed, bleek er een diepe snee in mn cheek te zitten die aan het bloeden was. Lekker dan… Toen we dat huis uiteindelijk achter ons lieten stonden er nog een paar andere dingen op ons te wachten voordat we eindelijk bij het einde waren. Ik ben denk ik nog nooit zó blij geweest toen ik eruit was. Maar ben toch wel trots dat ik het gehaald heb! Ohja ook iets grappigs. Na die snee, voelde ik dus op eengegeven moment het bloed langs mn gezicht stromen, en toen een clown me probeerde te laten schrikken vroeg ik aan hem of hij een zakdoekje had. Waarop hij heel verbaasd reageerde, zijn masker een stuk omhoog deed en mij zijn shirt aanbood haha! Dus nu zit mijn bloed op een clown z’n shirt in het spookhuis/ bos. Die nacht logeerde ik dus bij Anouk, ookal was ik doodop heb ik niet heel lekker geslapen, erg misselijk en een enorme hoofdpijn. Toen ik die dag erna weer thuis kwam zei m’n hostmoeder dat ik er niet uitzag en het leek alsof ik een enorme kater had! Waarschijnlijk dus een lichte hersenschudding opgelopen… Oeps. Maar we hebben hier geen tijd om te rusten, want die zaterdag was de Zombiewalk! Dit is een walk in Downtown Alexandria met allemaal mensen die verkleed zijn als zombies en meer kleine gekke dingen, ook ik was een zombie! Een te gekke ervaring! Wat wel griezelig was, was dat tijdens de walk er opeens honderden (wilde) bats rond vlogen! Na de zombiewalk ben ik nog naar wat random winkels gegaan om te kijken hoe mensen reageren. Nou die gezichten waren priceless! Ze dachten volgensmij allemaal dat ik de winkel ging overvallen. Maarja, wat denk je anders als zo’n lelijke zombie de winkel binnen komt wandelen en gekke bekken trekt en vervolgens wegloopt zonder iets te kopen… Na die zombiewalk zijn we bij nog wat vrienden en familie gaan avondeten. Ik was toen toch wel echt uitgeteld en ben op een tuinstoeltje buiten in slaapgevallen. Gelukkig was ik maandag vrij, dus had ik nog 2 dagen om goed uit te rusten. Of naja… Maandag was ik ook bijna heel de dag weg... Gelukkig gaat alles nu goed. Hoofdpijn minder, niet meer misselijk, mijn snee heelt heel mooi, en oja nog vergeten te zeggen: mijn arm en knie zijn ook helemaal blauw, dat wordt langzaam ook groen, dus iets beter. Ik ga deze post nu maar afronden ookal heb ik nog niet alles gezegd wat ik wou want hij is echt mega! En ik kan mijn slaap denk ik wel gebruiken. Morgen gaat om 6 uur alweer de wekker voor school. Hoera! Geen vakantie hier hoor.
Bedankt voor het lezen en sorry dat het zo lang was! Hopelijk tot de volgende keer!

Xx Manon